پدرم روزت مبارک

روز همه پدر جونا مبارک

برای پدر جون مهربونم

ببخشید اگه درهم و برهم شده. آخه الان حرفای دلم رو نوشتم.

بابایی کودکی من! خیلی دوست دارم. یادته وقتی کوچولو بودم با هم  (دو نفری) می رفتیم سفر؟ من همش تو راه خواب بودم. تو هنوزم از خاطرات اون موقع واسه همسری تعریف می کنی و کلی می خندیم.

من دختر بابا بودم. بابایی کودکی من! من با دستای مهربون تو بزرگ شدم. تو همه خوبی های دنیارو بهم یاد دادی. تو بهم یاد دادی اگه کسی بهم بدی کرد جوابش رو به خوبی بدم. تو گفتی مهربون باش و خانم.

وای که چه لذتی داشت. یادته اون روز مدرسه که اومدی دنبالم؟! گفتم بابایی برام یه میز تحریر می خری؟ گفتی: بله بابا هر چی بخوای برات می خرم. فرداش که اومدی دنبالم تو صندوق عقب ماشین یه میز تحریر اندازه خود خودم بود. بابایی یادته چقدر خوشحال شدم؟

یادته وقتی ناهار تموم میشد میگفتم: من تو بغل بابا. بعدش بدو بدو می اومدم تو بغلت می خوابیدم. وای که هر چی از اون روزا بگم کمه.

دوچرخه سواری و تیراندازی رو تو بهم یاد دادی. با اینکه ظریف و نحیف بودم اما بهم امید دادی که میتونم سوارکار خوبی باشم.

اشکامو پاک میکردی. وقتی گریه میکردم میگفتی: بابا گریه نکن دل منو میلرزونی.

الان هم که خونمون از هم جداست بازم زنگ میزنی و میگی دلتنگ منی. 

بابا جونم نمی دونی وقتی شنیدم تصادف کردی چه حالی شدم. زنگ زدم بهت گفتم: پدر جون الهی بمیرم تصادف کردی. گفتی: نه بابا خدا نکنه. هیچیم نشده بابا. خوب خوبم. تو خودت خوبی بابا؟ الهی بمیرم هنوزم سینه و انگشت دستت کبوده.

بابایی آغوش مهربونت رو دوست دارم. دستای عزیزت رو دوست دارم. دستای زحمتکش باباجونم. 

خیلی بغض تو گلومه. الهی هزار سال زنده باشی.

راستی بابایی! راستشو بگو تو فرشته نیستی؟!


آغوش امن


تقدیم به مامان پری و مادر شوهر عزیزم

  آغوش امن

  راسته میگن آغوش تو امن ترین جای دنیاست! بهش ایمان دارم. آخه هنوزم بعد سالها عطر پیرهنت تو فضای خاطراتم جاریه مثل نفس. دوست داری از چی بگم؟

به من نگاه کن واسه خودم خانم شدم. دیگه اون دختر کوچولو نیستم که شبا با نوازش انگشتای مهربونت بخوابه. تا بعد از هر گریه الکی بغلم کنی و بوسه های سرخت گونه هامو لمس کنه. پیش خودمون بمونه دلم هنوز هم بی تابه تو رو در آغوش گرفتنه. اما هنوز یه چیزی مثل سابق مونده و محاله عوض بشه. بهشت رو میگم، اون که زیر پاهاته... قرص و محکم. اینقدر چشماتو به آسمون دوختی که واسم دعا کنی، یادت رفت زیر پاهات یه نگاه بندازی.

اعتراف می کنم گریه ی بعد از به دنیا اومدنم رسیدن به آغوش امن تو بود و بس. گریه خوشحالی. میدونی که چی میگم؟! من تشنه ی آغوش گرم و نگاه مهربون تو بودم. از خدا بپرس!

بذار بگم چقدر دلم واسه گل سر نیلوفری تنگ شده که با دستای تو روی سرم می نشست.هنوزم مثل قدیم دوست داری موهامو ببافی؟

ببخش اگه گاهی بهونه هام قلبتو رنجوند. دست خودم نبود. تو نزدیکتر از نفس بودی برام. وقتی سرمو می ذارم رو شونه هات که از غم زمونه خم شده، ناخودآگاه هوس لالایی به سرم می زنه.

لالالالا گل نازم                  با تو دنیامو میسازم...

دیگه غصه نخور... می دونم همه ی زندگیت پر از نگرانی برای من بود که مبادا شب ستاره هاشو از خلوتم بگیره، مبادا غم قلبمو با رد پاش سیاه کنه، مبادا یهو سرت و برگردونی من نباشم.

ببخش خیلی اذیتت کردم؟! هیچ  راهی واسه جبران نیست؟!

تازگیا حس  میکنم سرما خوردم، آخه شبا نیستی پتو روم بکشی. نیمه شبا که عطش آب لبای خشکمو آزار میده، دستمو دراز میکنم تا از لیوان آبی که بالای سرم گذاشتی تشنگی مو برطرف کنم، اما تازه می فهمم که پیش تو نیستم.

مامان کیف مدرسه م کجاست؟! دفتر دیکته مو نگاه نکردی! معلم یه مادر گفت و من صفحه مو پر کردم از اسم تو. دفتر انشامو چطور؟ موضوع وصف تو بود اما من خالی از نوشتن. میدونم اخم کردی. یه گره کور اخمتو با دنیا عوض نمی کنم.

کاش باور می کردی هیچی تو دنیا سخت تر از شمردن مهربونی های تو نیست.

مادر مهربونم: دوست دارم چون همین یه جمله ست که می تونه حداقل احساسمو بهت نشون بده. همیشه به خدای یاسمن میسپارمت

عیدتون مبارک

 

     

                                   




                                                   ساده میگم عیدتون مبارک

 

                                          دلم واسه همه عیدای کودکی تنگ شده...

                       

تصور شما از خدا در دوران کودکی

    

       سلام و درود بر دوستان مهربانم


یه سوژه توپ به ذهنم رسید که واسه خودم خیلی تازه و هیجان انگیزه. مثل اختراع دستورالعمل بستنی توت فرنگی برای اولین بار...

دوست داشتم این موضوع دوست داشتنی رو توی وبم بیارم تا ضمن خوندن کامنتهای چند نفر از عزیزام، شما هم کامنت خودتون رو درباره "تصور شما از خدا در دوران کودکی" برام بذارید تا ادامه همین پست بیارمش.

و حالا چند تا از این تصورات قشنگ رو می خونید:


روشنک 25 ساله دانشجوی کارشناسی حسابداری: "وقتی کوچولو بودم فکر می کردم خدا یه خورشیده که روی اون یه پارچه ی چهارگوش مشکیه با پولکای هفت رنگ."


قمر 32 ساله دانشجوی کارشناسی ارشد معماری: "من توی کودکی تصورم از خدا نیم تنه یه زن توی آسمون بود که روسری صورتی سرشه. همیشه هم فکر می کردم اون قسمت از آسمونه، که اتاق ماشین لباسشویی مون قرار داره."


احسان 27 ساله لیسانس حسابداری: "زمانی که کوچک بودم پدرم مدرس دانشگاه بودن. پدر یه کتاب فلسفه داشتن که توی یکی از صفحات کتاب تصویر مرد خشن و بداخلاقی وجود داشت که من خیلی ازش می ترسیدم و در واقع فکر میکردم اون خداست."


محمد 18 ساله دیپلم: "تو بچگی مامانم بهم گفته بود که خدا خیلی بزرگ و مهربونه. جلوی در خونمون یه تیر برق بود که من فکر می کردم اون خداست."


خودم: همیشه و هر لحظه فکر می کنم خدا روبروی منه با نوری وصف نشدنی و به من لبخند می زنه. اما تو بچگی وقتی نماز می خوندم فکر می کردم خدا یه جا که هیچی وجود نداره نشسته و داره با گل و خاک آدم می سازه.


و اما همون طور که گفتم منتظر کامنتهای قشنگتون هستم. البته می تونید به بهترین تصور رای بدید تا برنده رو باز هم در این پست معرفی کنم.



                                       رای یادتون نره


تصورات شما دوستان عزیز:

مژده خدامی شاعر: بچگیام یه گلخونه توخونه مون داشتیم همیشه خدارومجسم میکردم که ازشیشه های بالای این گلخونه داره نگاهمون میکنه. بعدهرموقع میخواستم بدونم کاری که دارم انجام میدم درسته یانه، فکرمیکردم اگه این گلخونه پرازآدم کوچولوبود، منم خداشون بودم، حالا اگه یکی ازاین آدم کوچولوها این کاروانجام بدهه من راضی ام یانه!!!


مهدی عبدالهی شاعر: بچه که بودم همش فکر می کردم خدا کسی هست که فقط منو آفریده فقط من.  بقیه از دم یه مشت رباتن که میخوان منو گول بزنن و وقتی که من بهشون نگاه میکنم به شکل آدمی زاد در میان و بقیه وقتا شکل رباتای اسکلتین جالب اینکه فکر می کردم این خدایی که فقط منو آفریده میخواد منو ببره جهنم.


زینب: از نظر من خدا شبیه امام خمینی بود همیشه فکر میکردم شبیه امام خمینیه.


 عمادآبادی: خیلی فکر کردم اما انگار همون موقع هم قوه تخیل خوبی نداشتم
اصلا یادم نمیاد که خدا رو چه شکلی میدیدم. به نظرم میاد مرد بود و تو آسمونا بیشتر یه پیرمرد بود با ریش بلند و سفید و البته خیلی مهربون


سید حسین نصرت آبادی: من وقتی بچه بودم فکر میکردم خدا مثل امام خمینی هست .


مهسا-24 ساله- کاشناس ارشد مکانیک: سلام. بچه که بودم یه کتاب شعر داشتم که توش یه شعری بود راجع به اینکه خدا به ما دست و چشم و گوش و ... داده. توی اون صفحه ای که این شعرو توش نوشته بود یه بچه پایین صفحه بود که داشت به آسمون نگاه میکرد و توی آسمون یه ابر خاکستری بود که خواهر من براش چشم و ابرو کشیده بود.
واسه همین من همیشه فکر میکرم خدا یه چیزی مثل یه ابر خیلی بزرگه که تموم آسمونو گرفته و داره همه رو نگاه میکنه. تازه فکر میکردم رنگشم خاکستریه

دلم تنگ میشه

دلم تنگ میشه

خیلی مهربونه... میخوام بگم جنس نابه دوست داشتنه. میشه عکسشو قاب کنم و بزنم به دیوار، کنار دلبستگی تا هر وقت ازم دور شد و نتونستم با صدا کردنهای مداوم لمسش کنم، با نگاه مهربونش واسه وقتایی که نیست، زندگی کنم. جمله پیچیده ای نوشتم قبول دارم اما برای من عجیب نیست چون بعد از این نوشتن های مبهم می فهمم چقدر دوسش دارم.

بعد از رفتنش به همه گفتم: "دلم براش تنگ میشه" برای نگاه معنی دار و انگشتای کوتاهش، برای صبور بودناش، برای ناز آوردناش، برای وقتایی که مثل بچه های کوچولو شیطنت می کنه و همه خونه رو می ریزه بهم، برای ...... ، برای ........، ........

اصلا بهتره بقیه شو نگم که می شه اندازه یه کتاب بهونه واسه دلتنگی.....(تازه بعدشم ممکنه بزنم زیر گریه)

همسری تازه دیشب رفته سفر تا چند روزه دیگه هم برمیگرده، اما نمی دونم چرا اینقدر بی تابی می کنم. 



یه کم بنویس: به قول شاعر که میگه: آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست.... هر کجا هست خدایا به سلامت دارش، خدایا پشت و پناه سفر کرده من هم باش.

کریسمس و دوستای گلم

                                    سلامی سرشار از لبخند تقدیم به شما

 


               امیدوارم بهترین لحظه ها رو داشته باشید

             

               کریسمس هم مبارک

 

               (به فرزانه جون تولدشون رو و به لیندای دوست داشتنی کریسمس رو تبریک

                می گم)


                یه خبر خیلی خوب اینکه دو تا از دوستای بسیار خوبم که دوبلور کارتون های


                کودک و فیلم سینمایی هستن رو در سفری که به تهران داشتم ملاقات کردم و


                در ضمن برای چاپ کتاب شعر کودکم  حسابی بهم انگیزه دادن و راهنماییم کردن.


                از همین جا به حسین و ساناز عزیزم درود می فرستم و بهترین هارو براشون آرزو


                می کنم.


                یه کم بنویس: دوستای خوب؛ پیام آور لحظه های خوب

 

               



          

فنجان زندگی

   سلام دوستای گلم 

   بازم ببخشید که مدت زیادی نبودم ... منتظرم  باشید ...

 

    شعر جدیدم

 

 

 

    فنجان زندگی 

    پس می زنی ... 

                         پس می خورم... 

                                                 من از فنجان زندگی سر رفتم.

سفر بندرعباس

   


               سلام عرض می کنم خدمت دوستان عزیزم


          مثل همیشه آرزوی بهترین هارو براتون دارم. خوشبخت باشین الهی


          از پیام هاتون بی نهایت ممنونم....


          جونم براتون بگه تو این مدتی که نبودم با همسری رفتیم بندرعباس. البته به

          اتفاق یکی از دوستان با همسرشون و دختر گل و ناز نازیشون.


          هوا خیلی عالی بود. رفتیم کنار دریا باقالی خوردیم. باد شدیدی می وزیدن که


         کم مونده بود همسری رو با خودشون ببرن.   (ما خدمت باد عزیز عرض


         ارادت داریم اگه جمع بستیمشون به بزرگواری خودتون ببخشید وگرنه دستور زبان


         بلدیم)

    

         و اما سری هم به خواهر شوهر عزیز زدیم... و همگی شبهای خوبی رو در کنار هم


         گذروندیم. نیست منم صدا خوبه، یه کمی هم براشون خوانندگی کردیم البته به


         پیشنهاد دوستان. یاد از آن روزی که بودی زهره یار من...


         چند روز پیش تولد همسری بود. (هردومون اسفندی هستیم) هنوز واسش هدیه


         نخریدم. انشاالله به همین زودی براش تولد می گیرم و حسابی خوشحالش می کنم.


         دوستان خوبم هر انتقاد و پیشنهادی در مورد وبلاگم دارین، در خدمتیم.


         

         یه کم بنویس: سفر آدمو می سازه 


                   و این شعر که خودم خیلی دوسش دارم...




                             (برای خدا)

                         من

                               خدا

                                       من

                     و این بار

                              من پناه خدا شدم