گفته های دل من زیر آسمان خدا
دل نوشته هامگفته های دل من زیر آسمان خدا
دل نوشته هامزنگ نقاشی و کدو تنبل
داستان طنز
زنگ نقاشی و کدو تنبل
سر کلاس نقاشی نشسته بودیم. خانم معلم با صدایی گرفته و فکل
طلائیش که انگار داشت از مقنعه ش فوران می کرد گفت: بچه ها
موضوع نقاشی امروز یه کدو تنبل چاق و چله .... بعد یه کدوی
بدقواره رو، روی تخته سیاه کشید که به همه چیز شباهت داشت الا
خود کدو... 
زنگ نقاشی همیشه عجیب ترین بود. موضوع عجیب، خانم معلم
عجیب و .... با این طرز تفکر که همه ی خانما دارن خودشون
می کشن که لاغر بشن انوقت این کدوی خوش قیافه هی می خوره
و چاق می شه، رفتم سراغ مداد رنگیام. در جعبه ی مداد رنگی مو
با در اووردن شکلک برای خانم معلم که پشتش به ما بود، باز کردم. 
اما هنوز در جعبه کاملاً باز نشده بود که سایه ی سه تا بید لیلی افتاد
رو سرم. بله دقیقاً مشخص بود که لیلی خانم و دارو دستشون مثل
همیشه از آخر کلاس قشون کشی کردن کنار میزم و با چند تا تعریف
و تمجید، خربزه دادن زیر بغل من بدبخت. دفترای نقاشی، رو میزم
ردیف شد. نقاشی ها همه کار خودم بود و نمره هاشونو اون سه تا تنبل
از خود راضی می گرفتن. کارمو شروع کردم. نه اینکه خیلی از کدو
خوشم می یومد به جای یه کدو باید چهار تا کدو از اون درشتاش
می کشیدم که بیست کله گنده رو شاخش باشه. جعبه ی مداد رنگی مو
نگاه کردم ببینم چی تو چنته دارم. مداد قهوه ای که نوکش شکسته. مداد
زرد داره کم کمک تموم می شه. سبز کاکتوسی گم شده. رنگ نارنجی
مداد رنگی ها رو هم دوست ندارم(اصلاً این رنگ و هر کس تو جعبه ی
مداد رنگیا گذاشته بی سلیقه بوده و احتمالاً چهار کلاس بیشتر سواد نداره.
من که نمی بخشمش) با بدبختی زیاد و بعد از کشیدن نقاشی لیلی و فرشته
و مینو، نقاشی خودمو تموم کردم. بچه ها دزدکی دفتراشونو گرفتن و با
خیال راحت در حالیکه خستگی تو چهرشون دیده نمی شد، روی نیمکت
لم دادن. خانم معلم بعد از چند دقیقه اعلام کرد که وقت تمومه و نقاشی
هاتون رو می بینم و طبق عادت همیشگیش که نقاشی ها رو از آخر به
اول می دید رفت سراغ میز لیلی و دارودستش. منم تو این فاصله کتاب
فارسی رو باز کردم و مشغول خوندن شدم. که زنگ بعد واسه پرسش
داوطلب باشم... خلاصه با نزدیک شدن خانم معلم به میز ما با سرعتی
بالغ بر یک اثر انگشت کتاب فارسی رو از دید خانم معلم مخفی کردم و
دفتر نقاشی جایگزین اون شد.
خانم معلم دفتر و باز کرد اما هنوز چشمش به نقاشی نیفتاده بود، که با
صدای بلند خندید و نقاشی رو نشون من داد وبا طعنه گفت: شاهکاره.
دقیقاً همونه که من گفتم. حالا نقاشی من چیه؟!! یه دونه کدوی رنگ و
رو رفته که بیشتر شبیه بادوم زمینیه تا کدو و برگای سبزی که خوراک
چند تا کرم کج و کوله شده. از خانم معلم رحم و مروت بعید بود. اما در
حالی که دست به سینه وایساده بود گفت: تو نمره ت و قبلاً گرفتی البته
تو دفتر بچه ها ... بعد از این که حرفاش رو زد، نقاشی من و از دفتر
جدا کرد و به دیوار چسبوند و جلوی همه ی بچه ها (که می خواست
براشون درس عبرت بشه) گفت: ایبار فداکاری کردی اما بار دیگه
یادت باشه به جای اینکه برای دوستات نقاشی بکشی بهتره کار خودتو
درست و حسابی انجام بدی که دیگه از این فجایع به بار نیاد... در
ضمن دفعه ی دیگه بخشش در کار نیست. با چشمایی از حدقه در اومده
پیش خودم گفتم: ای بابا این خانم معلمه از کجا فهمیده که هر سه تا نقاشی
کار من بوده ....؟!!!! سر مبارکتونو به درد نیارم. با ترس و لرز رفتم
میز آخر و دیدم لیلی خانم و دارودستشون دارن برام خط و نشون می کشن
که بذار زنگ تفریح بخوره خوراکی تو کیفت نمی ذاریم. 
دفترای بچه ها رو یکی یکی نگاه کردم. چشمتون روز بد نبینه بالای هرسه
تا نقاشی اسم خودم و نوشته بودم و چشم نخورم الهی، سه تا تاریخ متفاوت
زده بودم. خلاصه هم لو رفتیم، هم آبروی چندین و چند سالمون رفت زیر
علامت سؤال...
متولدین دی عزیز:
گلای من تولدتون مبارک:
بدری ۷ محمدرضا ۱۲ مهسا ۱۶
داداش آواره ۲۷ حسین ؟
متولدین بهمن عزیز:
گلای من تولدتون مبارک:
شهره ۶ شادی ۶ سالی ۲۲
شب میلاد تو
شب میلاد تو
چقد آروم می شم وقتی می ذاری سر روی شونم
من حتی روز میلادت با چشمام غرق بارونم
شب میلاد تو باید چراغونی کنن شهر و
باید بردارن از دنیا جدایی کینه و قهر و
شب میلاد تو باید بیارن ماه و از بالا
می ذارم اون و رو چشمات همین حالا همین حالا
شب میلاد تو باید تموم دنیا روشن شه
باید قلب پر از عشقت فقط سهم دل من شه
شب میلادت و تن کن بازم تن پوش ابریشم
برای هدیه ی اون شب منم قربون تو می شم
شب میلاد تو باید خدا هم دعوت ما شه
باید تو جشن میلادت فقط حور و پری باشه
شب میلادت و کاشکی بیای قسمت کنی با من
تو رو جون خودت نگذار غمت باشه حریر تن
تولد آذری های عزیز مبارک:
مادر بزرگ ۳ هستی ۳ آذر ۳
رایانا ؟ فاطمه ۱۲ بابا محمد ۲۲ مامان پری ۲۳
تولد وبلاگم
سلام
روز پنج شنبه 23 آبان سالروز ایجاد وبلاگ من بود.
و تشکر:
* از طراحان قالب وبلاگم داداشای عـــــزیزم احسان (at) و محسن که در همه ی
زمینه ها همیار من بودن...
* از دوست مهربانم شادی (پرچین راز ) که از لخظه ی دوستی ما همیشه همراه
من بوده و یه روز محبتاش و جبران می کنم...
* از دوستانی که انتقادات و پیشنهادات اونا منجر به پیشرفت من شد ... سحر ( به امید صبحی دیگر) وآذر و داداش آواره ( آواره ی تنها)
* از پشتیبانی خواهران عزیزم
تعدادی از دوستان عزیزی که قبلا لینک شدن ( به دلیل سر نزدنهای طولانی ) خذف
می شن و اگر کسی مایل هست که لینک شو ثابت کنه برای من کامنت بذاره .....
ممنونم
و این شعر تقدیم به همه ی دوستان:
سکوت غم
تو سکوتی که سراسر از غمه
کسی گریه هامونو نمی شنوه
جز خدا هیچکی پناهمون نشد
چاره ای واسه گناهمون نشد
روشنی رو سهممون کرده خدا
با وجود اون شدیم ز غم رها
ما تموم زندگیمون از خداست
بدی از فرشته خویی ها جداست
کاش خدا هیچ موقع از دلا نره
با خدا باش تو رو بالا می بره
پروانه ی آبی
پروانه ی آبی
عشق مثه یه پروانه ی آبیه
اگه رها شه به تو بر می گرده
یه عمره پروانه ی دل پریده
اما هنوز به من وفا نکرده
آبانی عزیز :
تولدت مبارک
محسن ۱۸
سیب کوچولو ؟ آی سا ؟؟
به من تبریک بگو !
به من تبریک بگو !!!
زیبای من
روز تولدت را
به من تبریک بگو
به من که سرشار از
آمدن توام .
( آمدن : زادن )
متولدین ماه مهر :
دوستای گلم تولدتون مبارک
آراز ۱
اعظم ۱
نجمه ۱
حمید ؟
محمدامین ۲۸
چهارده سالگی و فوتبال
چهارده سالگی و فوتبال
بذارین براتون از خاطره ی چهارده سالگی بگم .
اون موقعـا من دروازه بان تیم فوتبال بودم . گر چه تو مدرسه مون
تیم فوتبال واسه دخترا نبود ، ولی با اصرار ما اکیپ بچه مثبتا و گریه زاری
و گیس کشی خودمون، مربی بیچاره راضی می شد آخرای زنگ ، تازه اونم
دور از چشم مدیر مدرسه ( که از اقوام بود ) فوتبال « دور از چشی بازی»
کنیم. گه گداری که سایه ی خانم مدیراز دور پیدا می شد ، وانمود می کردیم
داریـم تو سر و کله ی هم می زنـیم . حـالا توپ کجـا گـم و گور می شد خـدا
می دونه .
از بخت بد تیم من می شدم دروازه بان. تنها عضو گروه که کاملا به
وسائل ایمنی مجهز بود .از کلاه و هد بند بگیر تا کفش اسپرت. اما وقتی که
قرار بود تیـم حریف گل بزنه ، بچه ها که فکر می کردن این توپ تو دستای
معجزه آسای منه بسیار غیر منتظره گل می شد . حالا دروازه بان کجاست ؟
داره از توپ فـرار می کنه . و بچه ها به جای اینکه ناراحـت بشـن ، شروع
می کردن به خندیدن . حالا نخند کی بخند .
بـاور کـنید وقتـی توپ به طرف دروازه شوت می شـد ، چـون اکثـرا
هوایی بود ، فکر مـی کردم الانه که یه بمب اتـم رو سرم فرود بیاد و همون
جا تلف بشم ..........
کی به دنیا اومدین ؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تولد توئه دیگه
فصل تولدت رسید ماه تولدت اومد
ندیده عاشقت شدم کاش بدونی یه جور بد
شبی که چشمات وا شدن به روی دنیای بدی
مامان بابا پیغام دادن که تو به دنیا اومدی
چشات که قرمز نبودن آبی مثه دریا بودن
اون روزا رویادت می یاد که گلدونا تنها بودن؟
تو گل شدی تو گلدونا شبیه یاس .... نه اطلسی !!
همه می گن بزرگ شدی به ارزوهات می رسی
حالا بگو آرزوت و همون که توی دل داری
یادت باشه هر جا می ری خدا رو تنها نذاری
شهریوری های عزیز :
دوستای گلم تولدتون مبارک
نیره ی عزیز / 3 .......... مشی خانوم / 4 ...........
پگاه نازنین / ۹ .......... ساناز مهربون / 14 ............
آقا حبیب / 19 .......... میترا جون / 21 .............
رون ویزلی / ۲۳ ......... دنای عزیز ؟؟ ..........
امان از عشق
امان از عشق
برای عشقی دردناک و دوست داشتنی
..... به من نمی آید !!!!
با عشق
نفس کشیدم
گلویم سوخت ....
نمی دانستم
عشق آتشین
به من نمی آید !!
رقیبان من
گلها عاشقم کردند
غافل از این که
زنبورها
رقیبان نیش دار منند ....
( کوچولو که بودم خوش بین و بی خبر می گفتم :
آقا وز وز با گلی خانم عروسی کردن ... بعدنا عسل کوچولو به دنیا اومد ... )
.
سلام دوستای گلم در صورت تمایل روز و ماه تولدتونو برام بذارید :
تا بتونم گوشه ای از محبتای شما عزیزان رو جبران کنم .