خواست + گاری
قرار بود واسه سارا خواستگار بیاد . وای نمی دونید ، دل توی دلش نبود . حسابی
دس پاچه شده بود . بهش گفتم نباید بذاری فکر کنه هل شدی . الان جواب نده . بگو
ایشالا یک سال دیگه جواب قطعی مو می دم . اینجوری حساب کار دستش می یاد .
می فهمه با کی طرفه . خیلیم دلش بخواد دختر به این ماهی باید براش از آسمون
بندازن .
سارا نگاهی مرموز تحویل من داد و گفت : وا چه حرفایی می زنی . می خواد بیاد
خواستگاری نمی خواد که منو بدزده . ( چه ربطی داشت ) من هم با سردرگمی گفتم
خب حالا. سارا نگاهی به ساعتش کرد و با خوشحالی گفت: وای الان پیداش میشه.
هنوز چند دقیقه ای نگذشته بود ، که صدای زنگ در به گوشمون رسید . سارا با
عجله خودش و به طرف در هل داد و با لبخندی که احساس کردم ، الان همه ی
دندوناش از دهنش سقوط می کنه ، صدا زد اومدم … کیه … الو … بله … شما
… آهان … .
خلاصه ترجیح دادم تا باز شدن در کلی بخندم . آقا داماد که تشریفشون رو آووردن
، تصمیم گرفتم نیشمو ببندم . چشمتون روز بد نبینه . آقا داماد با کت و شلواری که
شبیه پیژامه ی پدر بزرگ من بود و نیز عینک ته استکانی مشکی و موهایی که
سیم ظرفشویی بود تا مو ( البته رنگ به رنگ شدن سارا هم بسیار دیدنی بود ) با
تعارف سارا خودشو روی مبل انداخت .
هنوز درست جا نگرفته بود که ، یک مرتبه مثل اسفند روی آتیش بلند شد و دسته
گل شو که چه عرض کنم ، درخت سیب زمینی شو جلوی چشم سارا گرفت و گفت :
تولدتون مبارک. با تعجب من و سارا و مکث کوتاه ما ، این خواستگار حواس جمع
به خودش اومد و گفت : ببخشید برای یو . سارا دسته گل ، که با گلهای زرد ( دقیقا
همون رنگی که سارا ازش متنفر بود ) تزئین شده بود رو با زحمت از اون گرفت و
به زور در گلدان روی میز جا داد . ( نکته ی قابل توجه : اگر من جای گلدان بودم
انفجارم حتمی بود ) و بعد به سمت آشپزخونه رفت تا برای خواستگار چای بریزه،
که با صدای بلندی مواجه شد . ببخشید لطفا چای نباشه اگه قهوه تموم نکردید .
با توجه به این که سارا توی آشپزخونه بود ، بنده ی چهره ی اون و ندیدم که به
عرضتون برسونم . اما می شد فهمید که توپش حسابی پره .
بعد از حدود بیست دقیقه سارا از آشپزخونه بیرون اومد . که در این فواصل آقا
داماد یا نگاهشون به سقف چسبیده بود یا به کفش های اسپرت جگری شون که
کاملا مشخص بود واکس مشکی خورده .
در هر حال با اومدن سارا خانوم نگاه آقا داماد ما به اون چسبید . سارا سینی
قهوه رو که محتوی دو فنجان که چی بگم ، دو لیوان قهوه بود جلوی آقا داماد
گرفت و گفت : بفرمائید خونه ی خودتونه . البته بماند که داشتم از تعجب شاخ
در می اووردم . ( لطفا به هیچ عنوان فکر نکید منظور داماد سر خونه ست ).
آقا داماد گفت: اختیار خودتونه. اما بعدا در مورد خونه صحبت می کنیم . اجازه
هست الان قهوه بردارم ؟؟؟ در حالی که سارا از اشتباهش خجالت می کشید ،
گفت : نوش جون . آقا داماد لیوان قهوه رو برداشت و بی محابا نزدیک دهان
برد و هنوز مقداری ننوشیده بود ، که دادی زد و گفت : خانم این قهوه چرا این
قدر داغه ؟؟؟؟؟؟
من و سارا نمی دونستیم باید بخندیم یا گریه کنیم . سارا که متوجه شده بود این
آقا داماد مسلما نمی تونه کیس مناسبی باشه ، سعی کرد خیلی عادی برخورد کنه .
در حالی که لیوان قهوه روی میز جای می گرفت ، آقای روشن روان با لبخندی
بسیار ملیح که نشون می داد سه تا از دندونای مبارکشون افتاده ، گفت : ببخشید
خانم شما چند سالتونه ؟؟؟؟ البته به قرن بگید که زیاد نشه . سارا که از سوال کاملا
مسخره ی اون بهت زده شده بود ، جواب داد : نیازی نیست .
من بیست و پنج سالمه . آقای روشن روان با قیافه ی خنده داری گفت : ربع کیلو …
ببخشید ربع قرن . جای شکرش باقیه . تا ترشیدگی ربع قرن دیگه فاصله دارید .
من که تا به حال چنین خواستگار عجیبی رو ندیده بودم ، سعی کردم هر چه سریع تر
از خواب بیدار بشم . و تصمیم قطعی مو بگیرم ، که این خواب رو برای سارا تعریف
نکنم . که مطمئن بودم باید یک هفته به عیادتش برم و در ضمن جعبه ی دستمال
کاغذی هم یادم نره …………………..
کوتاه اما .... بلند
گلم کو ..... ؟
شمع دیشب تو تبم سوخت
پر پروانه مو افروخت
اومدم بگم گلم کو .....؟؟؟؟
یکی لبهامو بهم دوخت
قلب منقلب
اینجا قدم نزن که خدا داغ تر شود
روی چمن بزن قدمت ، باغ تر شود
وقتی گناه می کنی این قلب منقلب
فکرش نمی رسد که چرا زاغ تر شود
سفر
پنجره گریه هامو کم می یاره اگه بارون نزنه به شیشه مون
کاش خدا یه کاری می کرد که شما زنده باشید واسه ی همیشه مون
کاش نسیم هیچ موقع از هوا نره کاش " من" و" تو" یه روزی جدا نشه
کاش به این زودی دل بلوریتون نره و همسایه ی خدا نشه
چی می شه اگه تو شب قناریا جون ندن با خبر رفتنتون
اونا همدم غریبی شمان عاشق شنیدن و گفتنتون
پدر بزرگ باور کنید :
خیلی سخته تا که عادت بکنیم به وجود لحظه های دوریتون
اما :
من و حسم با شما یکی می شیم شما باید برید و سفر کنید
هممون یه روز باید سفر کنیم شما هم باید با دوری سر کنید
برای پدربزرگ
دل تنگی
وقتی دستم ناگزیره بنویسه وقتی چشمام تو نبودت خیس خیسه
وقتی یادت توی ذهن من می شینه تازه می فهمم چقد دنیا خسیسه
جا نبود برای من تو خاک پاکت؟ می دونستی که دلم شده هلاکت
روزای آخر هفته سر می ذارم با یه دنیا حسرت و غم توی خاکت
توی خواب، حالا که نیستی تو بیداری دیگه غصه هاتو نشمار من و داری
نمی دونی هر شب و هر روزه کارم عکساتو دیدن و بغض و گریه زاری
رفتی و گذشتی از دستای سردم نمی دونستی فقط من با تو گرمم
حالا که گلت شده آدم برفی پس بذار سر روی شونه های نرمم
نامه هاتو می شه بوسید و بغل کرد می شه طعم لحظه ی غم رو عسل کرد
بیتای کهنه ی خاک آلوده رو باز می شه شعری ساخت و اونا رو غزل کرد
یادگاریت چند تا بیت نیمه جونه همه می گن خاطره ت باید بمونه
صبحا وقتی که می رم کنار آینه گریه هام از دیدنت دارن نشونه
.
.
.
باشه قول می دم دیگه آروم بگیرم از تو جز فرشته ها خبر نگیرم
باید اما قول بدی یه شب تو بارون تا سحر نیومده برات بمیرم
رنگین کمان
جعبه ی مداد رنگی ها
در هیاهوی دیدنت
قرار است امشب
آسمانی شوی
بعد از باران
کمانی از تو
بهشت رنگ هاست
در فضای بی کرانت
اگر ببارم
ناخودآگاه بر صفحه ی آسمان
نقش می بندی
پس
همیشه می بارم
شراره ی غم
با پای خسته ات به نگاهم قدم بزن
تو سرنوشت زخمی من را رقم بزن
گر می روی برای همیشه ز خاطرم
لطفی کن و شراره ی غم از کرم بزن
در هم و برهم 1
با تو بهارا جورواجور
غزل هامون از راه دور
مثه ستاره ن واسه نور
حرفای آخرو زدی
خوب بدیا رو بلدی
یه وقت منو به غم ندی
دل و به هم ریز می زنی
یه جوری پائیز می زنی
طرح غم انگیز می زنی
اینا رو من به تو می گم
یه جورایی نرو می گم
پروانه هم تو رو می گم
جادوی من غزل بسه
تلخیا بی عسل بسه
جای خودت بدل بسه
همسفرت می شم تا ماه
نشی رفیق نیمه راه
من رعیتم اما تو شاه
یه وقتایی شک می زنی
پیر شدی عینک می زنی
تو رویاهام تک می زنی
یه روز تو جاده اومدی
پای پیاده اومدی
عاشق و ساده اومدی
خندیدن و بلد می شم
از جلو چشمات رد می شم
بین تو و اون سد می شم
خلاصه خیلی سرد شدی
واسه دلم یه درد شدی
اون که من و ول کرد شدی
ماه
اگر ماه فقط در حیاط خانه ی ما می تابید . اسم دختر مه روی همسایه مهتاب نبود
و تو دیگر چهره ای شبیه مهتاب نداشتی و اگر ماه فقط در حیاط خانه ی شما می تابید
حوض ما بی ماه می شد و ماهی ها از غصه دق می کردند
اینم از بهار .....
بهار داره از راه می رسه . چیزی نمونده چتر پر از شکوفه ش و، رو درختا باز کنه .
من میونم با بهار خیلی خوبه .مثه همیشه گل من گلی . سفره ی هفت سین و که پهن کردم
واسه همه دعا می کنم .( حتی واسه شما . بله برای شما که دارید این متن و می خونید .)
یادمه وقتی کوچولو بودم ، شکایت می کردم که چرا ، تو سفره همه چیز با حرف ،
« سین» شروع می شه. اصلاً من دلم می خواد با حرف « زین » باشه. این مثلاً سفره ی
هفت زین خیالی من بود. زهره ، زمین ، زرافه ، زنبور، زنبق ، زنجبیل ، زردک. در ضمن
به خاطر پیدا کردن این زینا از مامان پری هم کمک می گرفتم. سر سفره ی هفت سین اول
چشمم می افتاد به تنگ بلور ماهی ، بعد سبزه ، بعدشم تخم مرغهای رنگ شده. ( تازه یه
بار مجبور شدیم به جای ماهی قرمز توی تنگ ، یه ماهی کاغذی کج و کوله بندازیم از
دست شیطنتای ما. ماهی زبون بسته رو با مرارت فراوان از آب بیرون می اووردیم و اونو
تو دستای کوچولومون می گرفتیم و می بوسیدیم که مثلاً با این کار ابراز علاقه می کردیم.)
آخر سرم عیدی های پدر جون که از لای صفحات قرآن به ما چشمک می زدن . وای
چه روزایی داشتیم . عشقمون عیدی گرفتن بود و عید دیدنی و پوشیدن لباسای نو . و تازه
پز دادن من با لباسایی که به نظر خودم فاخر می اومد . مسافرت هم که می خواستیم بریم
انگار سفر دور دنیا بود. از شیر مرغ تا جون آدمیزاد رو همرامون بر می داشتیم که مجبور
می شدیم بعد از مخالفتای پدر ، همه ی بار بندیلمون رو ، بذاریم و به همون یه چمدون که
مامان پری برداشته بود اکتفا کنیم . قبل از روز عید با بچه ها یه مسابقه ترتیب می دادیم که
هر کس عیدی بیشتری می گرفت همون برنده بود. با این مضمون که « عیدی زور وگیریم » .
خلاصه بماند که توی این عید دیدنیا واسه خوردن شیرینی و شکلات، چقدر راهی بیمارستان
شدیم و چقدر بی خودی برامون حلوا درست شد ........ از همه ی اینا می گذرم و می گم :
« عید شما مبارک روزای بهاری تون تکِ تک »